بیماران دچار ام. اس. می توانند از رژیم غذایی متعادلی که برای عموماً همه افراد جامعه توصیه می شود، استفاده کنند. این امر به معنای مصرف خوراکی های دارای چربی های اشباع شده کم و میوه، سبزیجات و فیبر زیاد، می باشد. کاهش چربی های اشباع شده می تواند با انتخاب گوشت لخم، فراورده های شیری کم چرب و کاستن از مصرف خوراکی هایی مانند کیک، شکلات و چیپس حاصل گردد.
اسیدهای چرب ضروری که در چربی های چند غیر اشباعی یافت می شوند، در داشتن دستگاه عصبی سالم، موثر هستند. این اسیدهای چرب در روغن آفتابگردان و سویا، دانه های روغنی (مانند کنجد، بزرک یا آفتابگردان)، سبزیجات سبز برگ، حبوبات و روغن ماهیان یافت می شود.
اسید لینولنیک اسید چربی است که در راهکارهای NICE از آن به عنوان درمانی یاد می شود که می تواند اثرات ناتوان کننده ام اس را کند نماید.
همگی متخصصان و پژوهشگران امور بهداشتی درستی این مطلب را نمی پذیرند ولی شکی نیست که اسید لینولنیک بخشی از یک تغذیه سالم می باشد. در صورت کافی و مناسب بودن رژیم غذایی، نیازی به مکمل های غذایی وجود ندارد.
بسیاری از رژیم های خوراکی به بیماران دچار ام اس فروخته می شود. احتمال دارد که بسیاری از این رژیم ها، گروه های تغذیه ای خاصی را از خوراک بیمار حذف کرده یا وی را نیاز مند مصرف مکمل های غذایی نمایند. ممکن است چنین رژیم هایی گران قیمت بوده و چنانچه بدون نظارت تنگاتنگ پزشکی از آنها پیروی شود، حتی خطرناک هم باشند. روی هم رفته، شواهد علمی بسیاری برای کمک به اثبات این گونه «رژیم های ام اس» مورد ادعا در دسترس است. در نتیجه، پیش از پیروی از رژیمی ویژه، بیماران مبتلا به ام اس باید با متخصص امور بهداشتی مربوطه مشورت نمایند.