تمرین های فیزیکی برای همگان مفید هستند. ورزش برای تن و روان سودمند است و به کاهش فشار خون، مهار افزایش وزن و نیز کاستن میزان تنش روانی کمک می کند. با این حال ورزش به تنهایی نمی تواند سیر و روند MS را تغییر دهد ولی می تواند سلامت کلی را بهبود بخشد و از عوارض بیماری که به دلیل غیر فعال بودن و یا ضعف و خستگی بوجود می آید جلوگیری کند.
ورزش به تقویت استخوان ها و ماهیچه ها و خمش پذیری بدن کمک می کند. ورزش می تواند از ناتوانی ناشی از عودها بکاهد و از تحلیل عضلات در کوتاه مدت و مشکلات مربوط به راست ایستادن فرد، جلوگیری نماید.
ورزش به تنظیم الکوی اشتها و خواب نیز کمک می کند و در احساس خوب بودن نیز نقش دارد.
انتخاب گزینه ورزشی که برای شخص بیمار مشخص باشد، حائز اهمیت است. بیمار باید در این زمینه، شدت و میزان ام اس و نیز علائم وابسته بدان را در نظر بگیرد. سن بیمار، عادت ها و کردار های فردی و نیز طرز برخورد با ورزش و درمان نیز باید در این امر، لحاظ گردند. پیشنهاد می شود که بیماران دچار ام اس پیش از آغاز تمرین ورزشی جدید، و در طول دوره عود، یا به هنگام نیاز به کاهش یا توقف تمرین ها، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت نمایند.